دیار غربت

به نام خداوند حکيم

1- انسان ها حس خوبی دارند که وقتی احساس ميکنند که به يک موجود ظلم ميشود از درون ناراحت ميشوند و يک حس هم دردی نسبت به آن موجود در اونها ايجاد ميشود. من اين حس رو به عنون يکی از حس های خوب انسانی ميشناسم. نکتهٔ مورد بحث اينجاست که آدم ها چقدر بايد خودشون رو تحت تاثير اين حس قرار بدهند؟ درسته که تا ديديم يکی داره کشته ميشه احساس کنيم که حق با اونه؟ عمدهٔ آدم ها وقتی تحت تاثيره اين حس قرار ميگيرن ديگه عقل رو کنار ميذارن و حق رو بدون فکر کردن ميدن به کسی که فکر ميکنن داره بهش ظلم ميشه. اين به نظرم عامل يکی از خطاهای عمدهٔ آدم ها ميشه.
2- منم مثل همه با ديدن عکس های آقای گنجی همون حس بهم دست داد.
3- نظری که ميدم ربطی به ديدن اين عکس ها نداره و پيش از اون هم همين نظر رو داشتم ولی ديدن اين عکس ها سبب شد که بيام و اينا رو بنويسم.
4- اگه يه نگاه به آيهٔ پايين صفحه بندازين خيلی خوبه
5- به نظر من هر کس به هر بهانه ای جلوی آزادی انديشه رو بگيره در حق همه خيانت کرده، هم در حق حق دار ها و هم در حق اون هایی که خطا کار هستن.
6- اميدوارم قبل از اينکه در ايران رنسانس با همه هزينه هاش رخ بده، يه عدّه عاقل شن و کار رو به جايی نکشونن که بيش از اين دين قربانی بشه و انسان ها از خدا و دين دورتر شن

خدا همهٔ ما رو هدايت کنه، خصوصاً اونهايی رو که خدايی بالاي سرشون نميبينن.

يا حق